Ποια είναι τα χαρακτηριστικά του πολυπροπυλενίου (PP);

Μερικές από τις πιο σημαντικές ιδιότητες του πολυπροπυλενίου είναι:
1.Χημική αντοχή: Οι αραιωμένες βάσεις και τα οξέα δεν αντιδρούν εύκολα με το πολυπροπυλένιο, γεγονός που το καθιστά καλή επιλογή για δοχεία τέτοιων υγρών, όπως καθαριστικά, προϊόντα πρώτων βοηθειών και άλλα.
2. Ελαστικότητα και σκληρότητα: Το πολυπροπυλένιο θα ενεργήσει με ελαστικότητα σε ένα ορισμένο εύρος παραμόρφωσης (όπως όλα τα υλικά), αλλά θα παρουσιάσει επίσης πλαστική παραμόρφωση νωρίς στη διαδικασία παραμόρφωσης, επομένως γενικά θεωρείται «σκληρό» υλικό. Η σκληρότητα είναι ένας μηχανικός όρος που ορίζεται ως η ικανότητα ενός υλικού να παραμορφώνεται (πλαστικά, όχι ελαστικά) χωρίς να σπάει.
3.Αντοχή στην κόπωση: Το πολυπροπυλένιο διατηρεί το σχήμα του μετά από πολλή στρέψη, κάμψη και/ή κάμψη. Αυτό το ακίνητο είναι ιδιαίτερα πολύτιμο για την κατασκευή ζωντανών μεντεσέδων.
4.Μόνωση: το πολυπροπυλένιο έχει πολύ υψηλή αντοχή στον ηλεκτρισμό και είναι πολύ χρήσιμο για ηλεκτρονικά εξαρτήματα.
5. Μεταδοτικότητα: Αν και το πολυπροπυλένιο μπορεί να γίνει διαφανές, συνήθως παράγεται για να είναι φυσικά αδιαφανές στο χρώμα. Το πολυπροπυλένιο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για εφαρμογές όπου κάποια μεταφορά φωτός είναι σημαντική ή όπου έχει αισθητική αξία. Εάν επιθυμείτε υψηλή διαπερατότητα, τότε τα πλαστικά όπως το ακρυλικό ή το πολυανθρακικό είναι καλύτερες επιλογές.
Το πολυπροπυλένιο ταξινομείται ως «θερμοπλαστικό» (σε αντίθεση με το «θερμοσκληρυνόμενο») υλικό που έχει να κάνει με τον τρόπο που το πλαστικό ανταποκρίνεται στη θερμότητα. Τα θερμοπλαστικά υλικά γίνονται υγρά στο σημείο τήξης τους (περίπου 130 βαθμούς Κελσίου στην περίπτωση του πολυπροπυλενίου).
Ένα σημαντικό χρήσιμο χαρακτηριστικό για τα θερμοπλαστικά είναι ότι μπορούν να θερμανθούν μέχρι το σημείο τήξης τους, να ψυχθούν και να ξαναθερμανθούν ξανά χωρίς σημαντική υποβάθμιση. Αντί να καίγονται, τα θερμοπλαστικά όπως το πολυπροπυλένιο υγροποιούνται, γεγονός που τους επιτρέπει να χυτεύονται εύκολα με έγχυση και στη συνέχεια να ανακυκλώνονται.
Αντίθετα, τα θερμοσκληρυνόμενα πλαστικά μπορούν να θερμανθούν μόνο μία φορά (συνήθως κατά τη διαδικασία χύτευσης με έγχυση). Η πρώτη θέρμανση προκαλεί την πήξη των θερμοσκληρυνόμενων υλικών (παρόμοια με ένα εποξειδικό 2 μερών) με αποτέλεσμα μια χημική αλλαγή που δεν μπορεί να αντιστραφεί. Εάν προσπαθούσατε να θερμάνετε ένα θερμοσκληρυνόμενο πλαστικό σε υψηλή θερμοκρασία για δεύτερη φορά, απλά θα καεί. Αυτό το χαρακτηριστικό καθιστά τα θερμοσκληρυνόμενα υλικά φτωχά υποψήφια για ανακύκλωση.